Ospa: co warto wiedzieć o tej chorobie?

Ta wirusowa choroba zakaźna zazwyczaj przechodzona jest w okresie dziecięcym. Uciążliwa wysypka, po której często pozostają blizny, jest najbardziej charakterystyczną cechą tej choroby. Ospa objawia się jednak i innymi dolegliwościami, które poważnie utrudniają życie.

Co warto wiedzieć na tej choroby? W jaki sposób można z nią skutecznie walczyć? Ospa: jakie typy tej choroby mogą nam zagrażać?

Znane są dwa typy tej choroby. Pierwsza z nich pojawia się najczęściej. To ospa wietrzna, która ma dość łagodny przebieg, a odpowiednio leczona nie niesie ze sobą większych zagrożeń. Znacznie poważniejszym problemem jest czarna ospa, czyli ospa krwotoczna. W jej przypadku może dojść nawet do śmierci, na co najlepszym dowodem są wielkie epidemie znane nam już na szczęście głównie z książek do historii. W jej przypadku zamiast ropnych pęcherzyków pojawiają się ciemne pęcherzyki wypełnione krwią. Profilaktyka w przypadku ospy polega przede wszystkim na szczepieniach. Współczesne szczepionki sprawiają, że czarna ospa jest chorobą coraz rzadszą, a ospa wietrzna przebiega łagodniej. Niestety mimo to wirus ospy może w dalszym ciągu nam zagrażać, a wiele maluchów musi się zmierzyć w ospą w pierwszych latach swego życia.

W jaki sposób pomaga im współczesna medycyna? Leczenie ospy: na czym ono polega?

Leczenie ospy czarnej wymaga pobytu w szpitalu oraz odizolowania chorego w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia epidemii. Znacznie częściej występująca ospa wietrzna nie wymaga podejmowania tak radykalnych kroków. Tu pobyt w szpitalu potrzebny jest tylko w najcięższych przypadkach. Większość chorych musi zatem „przeleżeć” ospę we własnym domu i korzystać z leków oraz maści zapisanych przez lekarza. Nie stosuje się tu antybiotyków, gdyż w walce z wirusami nie przynoszą one żadnych efektów. Pomocne są za to leki pozwalające zwalczyć gorączkę, ból głowy i pleców oraz tak uciążliwy świąd. Ważne jest też unikanie tych czynników, które mogłyby podrażnić pęcherzyki. W chwili, gdy choruje dziecko, szczególnie ważne staje się pilnowanie go i zniechęcanie do drapania. Efektem tego mogą być przecież blizny, które już do końca życia będą przypominać o przebytej chorobie.